Δρόμοι
δεν υπήρχαν μέχρι τότε. Από τη Γερακινή έπαιρνες καραβάκι για τη Νικήτη. Στη
Γερακινή, στις αρχές του ’70, χτίστηκαν μια σειρά από συγκροτήματα κατοικιών με
θρυλικά ονόματα που παρέπεμπαν σε άλλες εποχές και εκεί μετακόμιζαν τα
καλοκαίρια εκατοντάδες οικογένειες της πόλης, εκεί χτίστηκε και το δημοφιλές
ξενοδοχείο που αποτέλεσε προορισμό από το 1968 που ξεκίνησε, μπροστά στη
θάλασσα. Προορισμός για εύπορους Θεσσαλονικείς και Αθηναίους της εποχής.
Εκτός από τους Έλληνες, μέσα στη χούντα, εμφανίζονται στη Χαλκιδική Γερμανοί αγοραστές και αγοράζουν σπίτια στην Άνω Νικήτη. Υπάρχουν μαρτυρίες Γερμανών περιηγητών στην περιοχή ακόμα και από το 18ο αιώνα. Ακολουθώντας τους Γερμανούς, σπίτια αγοράζουν και οι Θεσσαλονικείς.
Ο
Μαρμαράς ακολούθησε, όταν ξεκίνησε η δημιουργία του Porto Carras. Η αρχή είχε
γίνει το καλοκαίρι του 1963. Μια κρουαζιέρα ξεκινά για το Άγιο Όρος, για τον
εορτασμό της χιλιετηρίδας. Επώνυμοι Αθηναίοι, ανάμεσα τους ο εφοπλιστής Γιάννης
Καρράς και ο γιος του Κώστας. Κάποιος από όλους έχει ξαναπεράσει από εκεί και
πείθει τον Καρρά να δει ένα από τα ωραιότερα μέρη στην Ελλάδα. Περνούν από τα
ανοικτά της Σιθωνίας, μπαίνουν στον Τορωναίο κόλπο και το παραμύθι ξεκινά.Η ολοκλήρωση του Πόρτο Καρράς, το 1978, θα φέρει στην περιοχή διεθνές τζετ σετ και πάρα πολύ σημαντικούς επιχειρηματίες της εποχής που το επέλεγαν για διακοπές. Νωρίτερα, στα ενοικιαζόμενα δωμάτια του ψαροχωριού που ήταν ο Μαρμαράς, οι Θεσσαλονικείς κυρίως, που φτάνουν με τα χίλια ζόρια, εφόσον δρόμος δεν υπήρχε και έφταναν μέσω θαλάσσης μέχρι τη Νικήτη, παραθέριζαν εδώ.
