Τα δύο χαμόγελα
δεν έμειναν για πολύ πάνω από τον ουρανό της Κύπρου . Συνεχίζοντας το ταξίδι τους , πέρασαν από πολλά μέρη. Ο πρώτος
τους σταθμός ήταν ο ουρανός της Συρίας . Από κει ψηλά η να που αντίκρισαν ήταν
θλιβερή. Είδαν ανθρώπους να πολύν και να σκοτώνονται .Τα χαμόγελα αναχώρησαν λυπημένα και έφτασαν πάνω
από την Αφρική .Η κατάσταση κι εκεί ήταν απογοητευτικά τραγική .Τα παιδιά εκεί
αντί να χαίρονται τα παιδικά τους χρόνια δούλευαν και ζούσαν χωρίς φαγητό ,νερό
και σχολείο . Κάποια έμεναν και χωρίς στέγη εξαιτίας του πολέμου κι εκεί.
Τα δυο χαμόγελα αναχώρησαν από την Αφρική
ξανά δυστυχισμένα για άλλη μια περιοχή , όμως αυτό που τα απασχολούσε ήταν το ΓΙΑΤΙ να γίνονται όλα αυτά
.Είχαν φτάσει και στον τελευταίο τους προορισμό στην Ελλάδα και συγκεκριμένα
στον Ν.Μαρμαρά Χαλκιδικής , σε ένα χωριό
όπου οι κάτοικοι ζούσαν ειρηνικά .Τα δυο χαμόγελα επιτέλους πήγαν σε ένα μέρος
από το οποίο έφυγαν χαρούμενα .
Ζωή
Μετά από τρεις μέρες
το μεγάλο χαμόγελο αποφάσισε να κάνει άλλο ένα ταξίδι πάνω από την Αλβανία. Εκεί
είδε αυτοκίνητα και σπίτια κατεστραμμένα και θλιμμένους ανθρώπους λόγω της απώλειας
των συγγενών τους . Τότε αναωτήθηκε για πολλοστή φορα ΓΙΑΤΙ ; Γιατί να πεθαίνουν
τόσοι άνθρωποι από έναν σεισμό ; Γιατί να καταστρέφονται σπίτια και αυτοκίνητα
; Στεναχωρέθηκε πολύ , παρόλο που πάντα είναι χαμογελαστό και θέλει να φέρνει
την ευτυχία και την ελπίδα στον κόσμο . Είχε πολλές απορίες ,όμως ποτέ κανείς
δεν τους τις έλυσε .
Κατερίνα
Τα δυο χαμόγελα ενωμένα σε ένα μεγάλο χαμόγελο ,
συνεχίζουν το ταξίδι τους μακριά από τον ουρανό της Κύπρου . Περνούν πάνω από
τη Συρία όπου οι βομβαρδισμοί είναι καθημερινό φαινόμενο .Εκεί αντικρίζουν άστεγες
οικογένειες , παιδιά να χάνουν τους γονείς τους στην προσπάθεια τους να φύγουν
, ανθρώπους τραυματισμένους και τέλος μεγάλους και μικρούς να παίρνουν τον δρόμο
της προσφυγιάς σε άλλες χώρες .
Στη συνέχεια πετούν
πάνω απ΄την Αυατραλία , όπου βλέπουν τις πυρκαγιές να καταστρέφουν παρθένα δάση
, πόλεις , χωριά και να αφήνουν ανθρώπους και ζώα χωρίς στέγη .Τα χαμόγελα στεναχωριούνται πολύ και αναρωτιούνται
ΓΙΑΤΙ ;
Περνούν πάνω από
τη Δανία και τις σκανδιναβικές χώρες τη Σουηδία , τη Φινλανδία και τη Νορβηγία .Εκεί
παρατηρούν χαρούμενους ανθρώπους , που νιώθουν αγάπη και σεβασμό ο ένας για τον
άλλο . Βλέπουν ανθρώπους που συνεργάζονται και λύνουν κάθε πρόβλημά τους .
Τα χαμόγελα τότε χαίρονται και αναρωτιούνται :
ΓΙΑΤΙ να μην
κυριαρχεί στον κόσμο η ειρήνη ;
Ιωάννα
Το χαμόγελο αφού έφυγε
από τον ουρανό της Κύπρου , έφτασε στον ουρανό της Ελλάδας . Εκεί είδε πολλά
νησιά και άκουσε τους γλάρους να βουτάνε στη θάλασσα για να πιάσουν ψάρια .Όταν
προσγειώθηκε σε ένα πόδι της Χαλκιδικής , στο χωριό του Ν.Μαρμαρά είδε πολλά
παιδιά στο σχολείο .Μόλις το είδαμε θέλαμε να το γνωρίσουμε . Έτσι πήγαμε κοντά
του και το ρωτήσαμε πως το λένε , από πού είναι και πού μένει .Εκείνο μας είπε ότι
το λένε χαμόγελο , ότι έρχεται από την Κύπρο και πώς πετώντας πάνω από το χωριό
μου δεν είχε πού να μείνει . Εγώ του πρότεινα
αν ήθελε να μείνει στο σπίτι μου .Εκείνο δέχτηκε και από τότε είμαστε φίλοι.
Βασίλης
Το χαμογελαστό συννεφάκι πέταξε και πάνω από την
Αυστραλία Από τα μάτια του άρχισαν να πέφτουν δάκρυα καθώς έβλεπε άλλα κοάλα πληγωμένα και άλλα νεκρά .Είδε και
καγκουρό που έτρεχαν να σωθούν ,αλλά και
ανθρώπους να προσπαθούν να τα βοηθήσουν .
Το χαμογελαστό
συννεφάκι έγινε ένα λυπημένο συννεφάκι . Μετά κατευθύνθηκε προς το βορρά και έφτασε
στη Συρία . Αμέσως έκρυψε τα μάτια του για να μη βλέπει τους ανθρώπους να σκοτώνονται
, για να μη βλέπει μεγάλους και μικρούς να προσπαθούν να μπουν σε μεγάλες βάρκες
χωρίς καμιά σωτηρία .
Το λυπημένο συννεφάκι
πήρε το δρόμο προς την Ελλάδα .Έφτασε στη Χαλκιδική και συγκεκριμένα στο
Ν.Μαρμαρά και το τότε το συννεφάκι άλλαξε διάθεση , χάρηκε .Είδε παιδιά να πηγαίνουν
στο σχολείο ευτυχισμένα , αλλά και νέους και ηλικιωμένους χαρούμενους .Επιτέλους
το συννεφάκι ήταν κι αυτό ευτυχισμένο .
Μαρία
Τα δυο συννεφάκια συνέχισαν το ταξίδι τους προς την
Αυστραλία .Εκεί είδαν τεράστιες φλόγες να κατακαίνε το μέρος . Από το βάθος ακούστηκε
μια φωνή : << ΒΟΗΘΕΙΑ >> έλεγε
και ξανάλεγε .
<< Εδώ είμαι
χαμόγελο , βοήθησέ με να φύγω από δω >> .Ήταν η κυρία Γιάννα που είχε πάει
στην Αυστραλία για διακοπές .
<< Ερχόμαστε
>> , φώναξε δυνατά το ένα χαμόγελο και ακολούθησε τον πιο σύντομο δρόμο
, στον οποίο δεξιά και αριστερά υπήρχαν μόνο φλεγόμενα δέντρα .Το άλλο χαμόγελο
είχε σαστίσει . Δεν ήξερε πού να πρωτοκοιτάξει , τα φλεγόμενα δέντρα ή τα καμένα
σπίτια ; Γρήγορα έφτασε κοντά στον φίλο του .Από ψηλά έβλεπαν τους πυροσβέστες
να προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά και την κυρία Γιάννα να πολεμά να γλιτώσει .Ξαφνικά
οι φλόγες άρχισαν να δυναμώνουν , όμως τα χαμόγελα πρόλαβαν κι έσωσαν την κ. Γιάννα
. Τότε άκουσαν βήματα να τους πλησιάζουν .Ήταν ένας στρατός από πυροσβέστες που
έσβηναν τη φωτιά . Όλα άρχισαν να ησυχάζουν
και οι φλόγες να σβήνουν .Όλοι σώπασαν .Έκαναν ένα μεγάλο κύκλο και άρχισαν να
κλαίνε .Μα ΓΙΑΤΙ να συμβεί αυτό ; Αναρωτήθηκαν
όλοι .
Βάσια
Τα δύο χαμόγελα
δεν έμειναν για πολύ πάνω από τον ουρανό της Κύπρου . Συνεχίζοντας το ταξίδι τους , πέρασαν από πολλά μέρη. Ο πρώτος
τους σταθμός ήταν ο ουρανός της Συρίας . Από κει ψηλά η να που αντίκρισαν ήταν
θλιβερή. Είδαν ανθρώπους να πολύν και να σκοτώνονται .Τα χαμόγελα αναχώρησαν λυπημένα και έφτασαν πάνω
από την Αφρική .Η κατάσταση κι εκεί ήταν απογοητευτικά τραγική .Τα παιδιά εκεί
αντί να χαίρονται τα παιδικά τους χρόνια δούλευαν και ζούσαν χωρίς φαγητό ,νερό
και σχολείο . Κάποια έμεναν και χωρίς στέγη εξαιτίας του πολέμου κι εκεί.
Τα δυο χαμόγελα αναχώρησαν από την Αφρική
ξανά δυστυχισμένα για άλλη μια περιοχή , όμως αυτό που τα απασχολούσε ήταν το ΓΙΑΤΙ να γίνονται όλα αυτά
.Είχαν φτάσει και στον τελευταίο τους προορισμό στην Ελλάδα και συγκεκριμένα
στον Ν.Μαρμαρά Χαλκιδικής , σε ένα χωριό
όπου οι κάτοικοι ζούσαν ειρηνικά .Τα δυο χαμόγελα επιτέλους πήγαν σε ένα μέρος
από το οποίο έφυγαν χαρούμενα .
