Τέτοιες μέρες( 25-27 Ιουλίου) κάθε χρόνο στον Παρθενώνα γίνεται το μεγάλο
πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα .Φέτος όμως ματαιώνεται , όπως όλα τα πανηγύρια
στη χώρα , λόγω κορονοϊού .
Αντί του πανηγυριού , κάνουμε σήμερα ένα μικρό αφιέρωμα στο όμορφο
αυτό χωριό , στολίδι της Χαλκιδικής .
Πέντε χιλιόμετρα πάνω από τον νέο Μαρμαρά, δεσπόζει ο μαγικός Παρθενώνας.
Ανεβαίνοντας σε προϋπαντούν οι ελαιώνες που δίνουν σύντομα τη θέση
τους σε ένα πυκνό πευκοδάσος που απλώνεται ψηλά μέχρι το Δραγκουντέλι.
Το χωριό αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς οικισμούς της
βόρειας Ελλάδας καθώς αναφέρεται ήδη από τον 10ο αιώνα, ενώ στοιχεία ζωής
υπάρχουν από τα προιστορικά χρόνια και την αρχαίοτητα. Με τα ονόματα
Παρθενόπολις, Παρθένι και Παρθενιώνας και πιθανότερη εκδοχή αυτή της
ονοματοδοσίας από τη βασίλισσα Παρθένοπη, ο γνωστός σήμερα Παρθενώνας, αυτό το
στεφάνι πάνω από τον Τορωναίο που λάμπει περιστοιχισμένος από το καταπράσινο
σκηνικό του Ίταμου……
Όταν άνοιξε το ξενοδοχείο του Πόρτο Καρράς οι κάτοικοι προκειμένου να βρουν δουλεία στα
αμπέλια και στο ξενοδοχείο ,άρχισαν κατεβαίνουν
με τα πόδια το βουνό καθημερινά όμως σιγά σιγά η ιδέα της εγκατάλειψης του
ωριμάζει. Το 1970 και το χωριό εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοί του
πολιτογραφήθηκαν στο Νέο Μαρμαρά.
Μέχρι τα μέσα των΄80ς γίνεται ένα χωριό-φάντασμα. Το χωριό των 400 κατοίκων το 1944 που αναφορές του βρίσκουμε μέχρι και στον Ηρόδοτο! Το 1976, ο Πολυχρόνης Καράπαπας ανεβαίνει και στήνει με μια γεννήτρια σε ένα έρημο χωριό την περίφημη ταβέρνα του Paul.
Ο Θεσσαλονικιός δημοσιογράφος Χρήστος Χριστοδούλου θα πρωτοστατήσει μετά στην αναβίωση του χωριού και τη δημοσιότητα του. Αγοράζει ένα σπίτι εδώ και εγκαθίσταται στο έρημο χωριό.
Ακολουθούν και άλλοι. Το 1978 ανακηρύσσεται διατηρητέος οικισμός και κει αρχίζει σιγά σιγά η νέα του ιστορία. Κάποιοι κάτοικοι αντιλαμβάνονται τι θα συμβεί και κρατούν τις περιουσίες τους, έστω και γκρεμισμένες. Άλλοι πουλούν σε Έλληνες και Γερμανούς. Ο Χρήστος Ζαφείρης είναι ο δεύτερος δημοσιογράφος που θα αποκτήσει ένα παλιό πέτρινο σπίτι εδώ. Το χωριό δειλά δειλά αρχίζει να έχει και πάλι φωτισμένα σπίτια. Η απαγόρευση αλλοίωσης της αρχιτεκτονικής του κληρονομιάς το προφυλάσσει. Ότι χτίζεται, ακόμα και νέο είναι στο ύφος της μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής τους.
Το χωριό διαθέτει μια από τις ωραιότερες διαφορετικές εκκλησίες της βόρειας Ελλάδας. Ο Άγιος Στέφανος, με ένα πολύχρωμο τέμπλο να δεσπόζει και εικόνες αγίων ανοιχτόκαρδες εντός, με μια οροφή που παραπέμπει σε άλλους πολιτισμούς με την πρωτοβουλία των κατοίκων του αποκαθίσταται.
Το χωριό μοιάζει σήμερα με πίνακα ζωγραφικής. Σπίτια απίστευτης ομορφιάς.
Ένα λαογραφικό μουσείο που μόλις ολοκληρώθηκε, απίστευτα μοντέρνο και σημερινό που αγκαλιάζει την καθημερινή ζωή αυτού του ιστορικού τόπου με ένα εντυπωσιακό τρόπο. Που ανασυνθέτει χώρους ζωής από το σχολείο μέχρι τα υπνοδωμάτια του. Όλες τις εποχές του χρόνου.
Δεν θέλεις πολλά για να νοιώσεις την ευλογία αυτής της χώρας. Ένα Σαββατοκύριακο στον Παρθενώνα σου αποκαλύπτει ότι η Χαλκιδική είναι μια πινελιά μαγείας σε έναν ευλογημένο τόπο.
