Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018
Δημιουργία επιτραπέζιου παιχνιδιού
Α΄φάση
Σχεδιάσαμε , ζωγραφίσαμε ,γράψαμε τις εντολές και αρχίσαμε να το βάφουμε . Την επόμενη φορά θα το ολοκληρώσουμε .
Σχεδιάσαμε , ζωγραφίσαμε ,γράψαμε τις εντολές και αρχίσαμε να το βάφουμε . Την επόμενη φορά θα το ολοκληρώσουμε .
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018
ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Απόσπασμα από το βιβλίο της Τζακλίν Ουίλσον << Ορειβάτης για κλάματα >> παρουσίασαν σε θεατρική διασκευή ομάδες μαθητών !!
Ζωγραφίζουμε νανουρίσματα της μάνας
Κοιμήσου αγγελούδι μου , παιδί μου νάνι νάνι
Να μεγαλώσεις γρήγορα , σαν τ΄αψηλό πλατάνι
Να γίνεις άντρας στο κορμί και στο μυαλό
και να ΄σαι πάντα μεσ΄το δρόμο τον καλό .
Κοιμήσου αγγελούδι μου γλυκά με το τραγούδι .
Ζωγραφιά της Βανέσας
Κοιμάται το παιδάκι μου
με τη γλυκιά του μάνα .
κοιμάται το παιδάκι μου
στην αργυρή του κούνια ..
Ζωγραφιά της Ζωής
Να μεγαλώσεις γρήγορα , σαν τ΄αψηλό πλατάνι
Να γίνεις άντρας στο κορμί και στο μυαλό
και να ΄σαι πάντα μεσ΄το δρόμο τον καλό .
Κοιμήσου αγγελούδι μου γλυκά με το τραγούδι .
Ζωγραφιά της Βανέσας
Κοιμάται το παιδάκι μου
με τη γλυκιά του μάνα .
κοιμάται το παιδάκι μου
στην αργυρή του κούνια ..
Ζωγραφιά της Ζωής
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018
Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ
Συνεχίζουμε την εργασία μας για το χωριό μας .Στο κεφάλαιο αυτό ασχοληθήκαμε με τα παλιά σπίτια ,αλλά και τα σημερινά , με τις ασχολίες τις καθημερινές μιας οικογένειας ,αλλά και το πώς περνούσαν τη μέρα τους παλιότερα οι άντρες και οι γυναίκες και με τι παιχνίδια έπαιζαν τα παιδιά .
Ακόμα ψάξαμε και μάθαμε για τα πρώτα επαγγέλματα που έκαναν οι Μαρμαρινοί στα πρώτα χρόνια που εγκαταστάθηκαν στο χωριό ,αλλά και για αυτά με τα οποία ασχολούνται τώρα .Βρήκαμε τους δρόμους της γειτονιάς μας και γράψαμε την ιστορία τους και το πώς πήραν την ονομασία τους .....
Ακόμα ψάξαμε και μάθαμε για τα πρώτα επαγγέλματα που έκαναν οι Μαρμαρινοί στα πρώτα χρόνια που εγκαταστάθηκαν στο χωριό ,αλλά και για αυτά με τα οποία ασχολούνται τώρα .Βρήκαμε τους δρόμους της γειτονιάς μας και γράψαμε την ιστορία τους και το πώς πήραν την ονομασία τους .....
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018
Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018
Ήρωες του τόπου μας
Ας τιμήσουμε τους Ήρωες…τους Αθανατους του Τόπου μας…
…στους
Λεύτερους του Τόπου μας…
και
Tι θα πει λεύτερος…;
Αυτός
που δεν φοβάται το θάνατο…
Νίκος
Καζαντζάκης
Κάλεσμα
Αθανάτων… τα ονόματα όλων των συμπατριωτών Χαλκιδικιωτών που έχασαν την
ζωή τους στο πόλεμο του 1940
ΜΑΡΜΑΡΑΣ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ : Γεννήθηκε το 1910 .Πέθανε στις 23/ 2/ 1941
ΝΙΚΗΤΗ
ΚΑΡΑΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Γεννήθηκε το 1897 Σκοτώθηκε
στη Χειμάρρα στις 19/12/1940
ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ : Γεννήθηκε το 1914 Σκοτώθηκε στο Πόγραδετς 9/12/1940
ΖΟΡΜΠΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ :Γεννήθηκε το 1907 .Πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας στις 25/5/1941
ΚΑΝΑΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ : Γεννήθηκε το 1910 .Σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή στις 3/12/1940
ΜΕΤΑΓΓΙΤΣΙ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΑΣ ΑΡΓΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Γεννήθηκε το 1915 .Πέθανε
στο χειρουργείο της Κορυτσάς 25/12/1940
ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ : Γεννήθηκε
το 1904 Σκοτώθηκε 6/4/1941
ΚΑΛΑΙΤΖΗΣ ΑΔΑΜ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ : Γεννήθηκε το 1898 . ΧΤΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Γεννήθηκε το 1910 . Σκοτώθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στα Ιωάννινα
ΚΑΛΑΙΤΖΗΣ ΑΔΑΜ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ : Γεννήθηκε το 1898 . ΧΤΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Γεννήθηκε το 1910 . Σκοτώθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στα Ιωάννινα
στις 21 /4/1941
ΣΑΡΤΗ
ΔΙΑΣΟΥΡΑΚΗΣ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ : Γεννήθηκε το 1915 .Σκοτώθηκε στο Πόγραδετς 2/12/1940 χαψασ
ΧΡΥΣΟΓΟΝΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΤΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ
: Γεννήθηκε το 1912 .Σκοτώθηκε στο Πόγραδετς 9/12 /1940
ΑΓΙΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΥΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ. Γεννήθηκε το 1905 .Πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ιωαννίνων 16/4/1941
ΑΓΓΕΛΟΥΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ. Γεννήθηκε το 1905 .Πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ιωαννίνων 16/4/1941
ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ : Γεννήθηκε το 1914 .Πέθανε από ψύξη στην Κορυτσά 24 /12/1940
ΓΡΙΒΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ :Πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Κορυτσάς 17/1/1941
ΚΑΠΕΤΑΝ ΧΑΨΑΣ
Ο Στάμος Κάψας
γεννήθηκε στα Παζαράκια (Κρυοπηγή) Χαλκιδικής στα τέλη του 18ου αιώνα. Μετοίκησε σε νεαρή ηλικία στη Συκιά Χαλκιδικής προς αναζήτηση εργασίας. Σύντομα ήρθε σε ρήξη με
τους τοπικούς Τούρκους άρχοντες και ξεκίνησε κλέφτικη δράση
Σκοτώθηκε στις
10 Ιουνίου 1821, έξω από τα Βασιλικά μαζί
και οι 64 αγωνιστές (οι περισσότεροι από τη Συκιά) μέχρις ενός. Σήμερα το σημείο
αυτό ονομάζεται "Κομμένοι" ή "Συκιωτούδια"
Η τελευταία αναφορά
για τον Χάψα είναι ότι τον είδαν να ορμάει με το σπαθί στο χέρι και ένα μαχαίρι
στα δόντια, στον κύριο όγκο του τουρκικού στρατεύματος.
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018
Ο φίλος που…
τρώγεται!
Από τη
συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
θέλω να σου μιλήσω για έναν φίλο που... τρώγεται! Έναν φίλο που,
όσο παράξενο κι αν σου φανεί, τον λένε βιβλίο. «Αυτός είναι σωστός βιβλιοφάγος»
δε λέμε για όποιον διαβάζει πολλά βιβλία; Ε, γι’ αυτό λέω πως «τρώγεται» ο
φίλος αυτός.
Σκέφτομαι λοιπόν πως η λέξη «βιβλιοφάγος» φανερώνει πολλά: Τρώει κανείς όταν πεινάει. Όταν «τρώει» βιβλία, σημαίνει πως θέλει να χορτάσει το πνεύμα του. Οι δυο αυτές πείνες, η σωματική και η πνευματική, βρίσκω πως μοιάζουν αρκετά. Ας δούμε γιατί:
Όταν αρρωσταίνουμε ή είμαστε λυπημένοι, μπορεί να μην έχουμε όρεξη να φάμε. Τούτη η ανορεξιά είναι παροδική. Μόλις περάσει αυτό που την προκαλεί, η όρεξη επανέρχεται. Ή μπορεί να μη θέλουμε να φάμε γιατί δε μας αρέσει το φαγητό. Κάποιο άλλο όμως, που το προτιμάμε, το τρώμε με ευχαρίστηση. Έτσι συμβαίνει και με την τροφή του μυαλού. Είναι φορές που νιώθουμε κουρασμένοι και δεν έχουμε όρεξη να διαβάσουμε. Ή είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάσουμε κάτι που δε μας ενδιαφέρει πολύ. Μόλις όμως η κόπωση περάσει ή βρούμε κάποιο βιβλίο που μας αρέσει, αρχίζουμε το διάβασμα.
Ας δούμε τώρα μια διαφορά ανάμεσα στις δύο πείνες: Όταν γεμίσει το στομάχι μας, δεν πεινάμε πια. Το πνεύμα μας όμως είναι αχόρταγο! Όσο του δίνουμε τροφή, τόσο περισσότερο πεινάει, τόσο περισσότερα βιβλία θέλει.
Και δεν έχει άδικο! Τα βιβλία μάς μαθαίνουν χίλια πράγματα για τον κόσμο, τους άλλους, τον ίδιο μας τον εαυτό. Συχνά μας φανερώνουν ότι και οι άλλοι νιώθουν όπως εμείς, έχουν τις ίδιες χαρές ή τις ίδιες στενοχώριες, αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, αλλά καταφέρνουν τελικά να τα ξεπεράσουν. Κι αυτό μας δίνει κουράγιο.
Άλλοτε πάλι μας δείχνουν ότι υπάρχουν ή υπήρξαν άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί από μας. Μαθαίνουμε τα αισθήματα και τις σκέψεις τους, σ’ όποιο τόπο κι αν βρίσκονται, όποια εποχή και αν έζησαν. Ταυτιζόμαστε μαζί τους. Κι αυτό μας συναρπάζει, μας δίνει την αίσθηση ότι ζούμε πολλές ζωές, πλουτίζει τις εμπειρίες μας.
Σκέφτομαι λοιπόν πως η λέξη «βιβλιοφάγος» φανερώνει πολλά: Τρώει κανείς όταν πεινάει. Όταν «τρώει» βιβλία, σημαίνει πως θέλει να χορτάσει το πνεύμα του. Οι δυο αυτές πείνες, η σωματική και η πνευματική, βρίσκω πως μοιάζουν αρκετά. Ας δούμε γιατί:
Όταν αρρωσταίνουμε ή είμαστε λυπημένοι, μπορεί να μην έχουμε όρεξη να φάμε. Τούτη η ανορεξιά είναι παροδική. Μόλις περάσει αυτό που την προκαλεί, η όρεξη επανέρχεται. Ή μπορεί να μη θέλουμε να φάμε γιατί δε μας αρέσει το φαγητό. Κάποιο άλλο όμως, που το προτιμάμε, το τρώμε με ευχαρίστηση. Έτσι συμβαίνει και με την τροφή του μυαλού. Είναι φορές που νιώθουμε κουρασμένοι και δεν έχουμε όρεξη να διαβάσουμε. Ή είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάσουμε κάτι που δε μας ενδιαφέρει πολύ. Μόλις όμως η κόπωση περάσει ή βρούμε κάποιο βιβλίο που μας αρέσει, αρχίζουμε το διάβασμα.
Ας δούμε τώρα μια διαφορά ανάμεσα στις δύο πείνες: Όταν γεμίσει το στομάχι μας, δεν πεινάμε πια. Το πνεύμα μας όμως είναι αχόρταγο! Όσο του δίνουμε τροφή, τόσο περισσότερο πεινάει, τόσο περισσότερα βιβλία θέλει.
Και δεν έχει άδικο! Τα βιβλία μάς μαθαίνουν χίλια πράγματα για τον κόσμο, τους άλλους, τον ίδιο μας τον εαυτό. Συχνά μας φανερώνουν ότι και οι άλλοι νιώθουν όπως εμείς, έχουν τις ίδιες χαρές ή τις ίδιες στενοχώριες, αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, αλλά καταφέρνουν τελικά να τα ξεπεράσουν. Κι αυτό μας δίνει κουράγιο.
Άλλοτε πάλι μας δείχνουν ότι υπάρχουν ή υπήρξαν άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί από μας. Μαθαίνουμε τα αισθήματα και τις σκέψεις τους, σ’ όποιο τόπο κι αν βρίσκονται, όποια εποχή και αν έζησαν. Ταυτιζόμαστε μαζί τους. Κι αυτό μας συναρπάζει, μας δίνει την αίσθηση ότι ζούμε πολλές ζωές, πλουτίζει τις εμπειρίες μας.
Κάθε βιβλίο που φτάνει στα χέρια μας είναι φίλος γενναιόδωρος,
πιστός και πολύ βολικός! Ποτέ δε ζητάει κάτι, ενώ εκείνος πάντα μας δίνει
ό,τι έχει, όποτε το ζητήσουμε. Αν δεν τον θέλουμε, περιμένει στο ράφι υπομονετικά.
Αν τον καλέσουμε, έρχεται αμέσως. Κι είναι τόσο μικρός που χωράει στη
σάκα μας ή στη βαλίτσα μας όταν πάμε ταξίδι.
Όταν λοιπόν σου χαρίσουν ή σου δανείσουν ένα βιβλίο, υποδέξου το σαν φίλο πολύτιμο που δε θα σ’ εγκαταλείψει ποτέ· έναν μόνιμο σύντροφο-τροφή για τους «βιβλιοφάγους» χωρίς ημερομηνία λήξης!
Όταν λοιπόν σου χαρίσουν ή σου δανείσουν ένα βιβλίο, υποδέξου το σαν φίλο πολύτιμο που δε θα σ’ εγκαταλείψει ποτέ· έναν μόνιμο σύντροφο-τροφή για τους «βιβλιοφάγους» χωρίς ημερομηνία λήξης!
Με αγάπη
Λότη
Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ : Διαβάζουμε και διασκεδάζουμε

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018
Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
ΤΑ
ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
Οι Μαρμαρινοί τα πρώτα
χρόνια για να μπορέσουν να επιβιώσουν έκαναν δουλειές αγροτικές , ψάρευαν και έκοβαν ξύλα . Οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ σκληρές .
Στη συνέχεια ασκούσαν επαγγέλματα που
τα γνώριζαν από την παλιά Πατρίδα . Αυτά ήταν :
Ø
ΜΑΜΗ
: Η μαμή βοηθούσε τις γυναίκες για να γεννήσουν και σαν αμοιβή έπαιρνε αυγά ή
σιτάρι .
Μαμή στο χωριό ήταν η κ.
Ζηνοβία Κ. Βλάχου .
Ø
ΝΤΕΛΑΛΗΣ
: Κάποιοι που ήταν πρόεδροι και ήθελαν να μεταφέρουν κάποια είδηση σε όλο το χωριό
, την έλεγαν σε κάποιο άνθρωπο που είχε δυνατή και καθαρή φωνή και αυτός
πήγαινε στα πιο ψηλά μέρη και φώναζε …….Όσο ψηλά ανέβαινε ,τόσο πιο καθαρά
ακουγόταν .
Ο
πρώτος και τελευταίος ντελάλης ήταν ο μπαρμπα
–Σπύρος Κάμπας
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΠΙΤΙΑ στον Μαρμαρά
Μετά από δυο χρόνια από τότε που έφτασαν οι
Μαρμαρινοί στο Μπαλαμπάνι ,το 1926 , μια Γερμανική εταιρία σε συνεργασία με την
ελληνική για την αποκατάσταση των
προσφύγων, κατασκεύασαν τα πρώτα σπίτια του Εποικισμού ,αρχικά στην περιοχή που
είναι σήμερα το γήπεδο του χωριού και μετά στην περιοχή της πλατείας του
Παράσχου και στο λιμανάκι .
Για να χτιστούν αυτά τα σπίτια έπρεπε πρώτα να
καθαριστεί η περιοχή από τους θάμνους .Με
πολλή προσωπική δουλειά ανοίχτηκαν μονοπάτια, κόπηκαν τα ψηλά δέντρα και
δημιουργήθηκαν οικόπεδα για να χτιστούν τα σπίτια .
Τα σπίτια αυτά ήταν τριών ειδών . Σπίτια για μικρή
οικογένεια δύο ή τριών ατόμων , σπίτια μεσαία για πάνω από τρία άτομα και
σπίτια για μεγάλες οικογένειες με πάνω
από πέντε και έξι άτομα .
συγκοινωνία , ύδρευση , φωτισμός του χωριού μας ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Πολύ αργότερα έγιναν οι δρόμοι που ένωναν τα χωριά
και άρχισε η συγκοινωνία από τη ξηρά .
Οι δρόμοι
που υπάρχουν σήμερα , όλοι κατασκευαστήκανε με προσωπική δουλειά των κατοίκων .
Ο καθένας πήγαινε , χωρίς να πληρωθεί και βοηθούσε το μηχανικό που ήθελε να
χαράξει το δρόμο. Στην αρχή ήταν
χωμάτινοι και μετά με την πάροδο του χρόνου στρώθηκαν με άσφαλτο . Όταν ήθελαν
να περάσουν σε ένα σπίτι τους σωλήνες για το νερό όλοι πήγαιναν να βοηθήσουν .
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018
ΕΠΙΛΥΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Τι πρέπει να κάνουμε για να λύσουμε εύκολα ένα πρόβλημα .
- Διαβάζω το πρόβλημα όσες φορές χρειαστεί ώστε να το κατανοήσω.
- Γράφω τα δεδομένα του προβλήματος .
- Βρίσκω τις πράξεις που θα χρησιμοποιήσω. Για κάθε πράξη υπάρχουν <<κάποιες λέξεις κλειδιά >>,που με βοηθάνε να καταλάβω τι πράξη θα κάνω .
- ΠΡΟΣΘΕΣΗ : βάζουμε , συνολικά , όλα μαζί ,αυξήθηκαν
- ΑΦΑΙΡΕΣΗ : υπόλοιπο , πόσα έμειναν, πόσα περίσσεψαν , πόσα περισσότερα , πόσα λιγότερα , πόσα θέλω ακόμα , πόση είναι η διαφορά
- ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ : γινόμενο , όταν ξέρω πόσο κάνει το ένα και ψάχνω τα πολλά .
- ΔΙΑΙΡΕΣΗ : μοίρασε , όταν ψάχνω πόσο κάνει το ένα

Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)