ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Μύρισε άνοιξη

 Επιτέλους η πρώτη μέρα της Άνοιξης ήρθε και φυσικά, η μισή χαρά της μέρας είναι η κατασκευή του παραδοσιακού βραχιολιού που φοράς στο χέρι σου σηματοδοτώντας τον ερχομό της νέας εποχής. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, το δημοφιλές αυτό έθιμο έχει επανέλθει για τα καλά, οπότε πολλοί από εμάς επιλέγουμε να κοσμήσουμε το χέρι μας με το αγαπημένο ερυθρόλευκο βραχιολάκι, που μας φέρνει στο μυαλό την Άνοιξη, ευχάριστα συναισθήματα και πάνω από όλα παιδικές αναμνήσεις.

Οι ρίζες του εθίμου χάνονται στα βάθη των χρόνων, με κάποιους να υποστηρίζουν πως ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα και τα Ελευσίνια Μυστήρια. Το μόνο σίγουρο βέβαια είναι πως η καταγωγή του είναι βαλκανική.

 Ο Μάρτης ή Μαρτιά, που δημιουργείται από μία κόκκινη και μια λευκή κλωστή, φοριέται στα χέρια -των παιδιών παλιότερα- από την πρώτη έως και την τελευταία μέρα του μήνα, προκειμένου να προστατευτούν από τον έντονο, ανοιξιάτικο ήλιο, ενώ στο τέλος του μήνα το «κόσμημα» αφήνουν πάνω σε τριανταφυλλιές, για να το βρουν τα πουλιά, που την περίοδο εκείνη χτίζουν τις φωλιές τους.

Αν θέλεις κι εσύ να ακολουθήσεις για ακόμα μια χρονιά το έθιμο αυτό, έχεις λίγο χρόνο ακόμα για να φτιάξεις τον δικό σου «Μάρτη». Παρακάτω θα βρεις το βίντεο που θα σε βοηθήσει να τον κατασκευάσεις εύκολα στο άψε σβήσε!

ΕΡΧΕΤΑΙ στο σχολείο μας !!!

Στις  21  Μαρτίου θα επισκεφτεί το σχολείο μας ο συγγραφέας  Πέτρος Αργυρίου και μαζί του θα κουβεντιάσουμε για το καινούριο του Μυθιστόρημα << Η Ελπίδα και οι υπερκακοί >>

Περίληψη

Πώς να μοιάζει άραγε ένας κόσμος χωρίς καμιά ελπίδα;
Οι τρεις νεόφερτοι στον πλανήτη μας υπερκακοί το γνωρίζουν πολύ καλά.
Το να πούμε ότι έχουν καταστρέψει κόσμο και κοσμάκη είναι πολύ λίγο. Οι τρεις τους έχουν καταστρέψει κόσμους ολάκερους.
Και για να το πετύχουν αυτό, καταστρέφουν πάντα πρώτο αυτό που πάντα πεθαίνει τελευταίο: την ελπίδα. Ο πλανήτης μας, η Γη μας, έχει ακόμα Ελπίδα:
Ένα δεκάχρονο κοριτσάκι όνομα και πράμα, ένα κοριτσάκι με φακίδες και δύο κοτσίδες, ένα κοριτσάκι με το πιο καλοσυνάτο χαμόγελο του κόσμου. Θα μπορέσουν τρία παιδιά, η Ελπίδα, ο ατρόμητος φίλος της, ο Θάνος, η ευαίσθητη και κλαψιάρα φίλη, Λίλη, με τη βοήθεια του Μίου, του μαύρου ομιλούντος γατούλη και του Φόβου, του φοβιτσιάρικου σκυλάκου με το πεσμένο αυτί, να νικήσουν τους τρομερούς Τρεις;
Παιδιά, βιαστείτε: Οι τρεις υπερκακοί, ο κύριος Σιωπή, ο κύριος Φλυαρία και ο φοβερότερος όλων, ο κύριος Ερημιά, έχουν ήδη αρχίσει τα υπερκακουργήματά τους.

                    ΚΡΙΤΙΚΕΣ 

«Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο και μια συναρπαστική ιστορία για τις μικρές μας φίλες και φίλους… Η πρώτη σελίδα αρκεί για να μην θες να το αφήσεις από τα χέρια σου!» 

«Απλά τέλειο, με συνεπήρε από την πρώτη σελίδα. Ένα από καλύτερα παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει για «ενήλικα» παιδιά»

«Πολύ καλό! Έχει ενδιαφέροντες ήρωες, ωραία πλοκή και καλές εναλλαγές. Η δράση εξελίσσεται με τρόπο που σε κρατάει, ζωντανή αφήγηση. Ο λόγος στρωτός και τρυφερός, κατάλληλος για παιδικό κοινό. Έχει πολύ ωραία μηνύματα για τη φιλία, την εμπιστοσύνη, την επιμονή γύρω από τις αξίες... Είναι ένα αλληγορικό παραμύθι με καλοδιαλεγμένους ήρωες - έννοιες.>>

Αφιέρωμα στην αγαπημένη γιαγιά...της παιδικής λογοτεχνίας

.............Μας πήρες από το χεράκι και μας μεγάλωσες .Αντίο αγαπημένη Άλκη .Τώρα σε περιμένουν άλλα παιδικά χεράκια 

Το καπλάνι της βιτρίνας 

(Από τη σειρά της ΕΡΤ που γυρίστηκε και προβλήθηκε το 1990 σε ένα κύκλο 10 επεισοδίων)

Επεισόδιο 1ο 

Άλκης Ζέη, Το καπλάνι της βιτρίνας (απόσπασμα)

Οι βαρετές Κυριακές, ο Ίκαρος και η προπαίδεια

Την Κυριακή, το χειμώνα, είναι η πιο βαρετή μέρα. Από το πρωί, η Μυρτώ κι εγώ παίζουμε, τσακωνόμαστε, διαβάζουμε κανένα βιβλίο, αλλά το απόγευμα, όταν αρχίζει να σκοτεινιάζει νωρίς νωρίς, δεν ξέρουμε τί να κάνουμε.

Τα απογεύματα μένουμε στο σπίτι μόνες με τον παππού. Ο μπαμπάς κι η μαμά παίζουν χαρτιά στο σπίτι του κυρίου Περικλή, που είναι ο διευθυντής του μπαμπά στην τράπεζα. Η θεία Δέσποινα, η αδερφή του παππού, πάει επίσκεψη στις φίλες της, κι η Σταματίνα, η υπηρέτρια, έχει έξοδο. Ο παππούς κλείνεται στο γραφείο του και διαβάζει τους «αρχαίους» του. Έτσι λέμε, με την αδελφή μου τη Μυρτώ, τα βιβλία του παππού, γιατί είναι όλα Αρχαία Ελληνικά. Πηγαίνουμε τότε στην τζαμωτή βεράντα και κοιτάμε τη θάλασσα. Τα κύματα σπάνε στους βράχους, πιτσιλάνε τα τζάμια κι έτσι όπως κυλάνε οι στάλες πάνω τους, μοιάζουν με δάκρυα. Τότε φτιάχνουμε με τη Μυρτώ τις πιο λυπητερές ιστορίες. Τάχα πως πέθανε ο μπαμπάς, η μαμά ξαναπαντρεύτηκε κι ο πατριός μας είναι πιο κακός κι από τον Δαβίδ Κόπερφιλντ. Ή πως ο παππούς είναι ένας φτωχός ζητιάνος, κι εμείς, ντυμένες με κουρέλια, γυρίζουμε μαζί του μέσα στο κρύο και ζητιανεύουμε ψωμί, από πόρτα σε πόρτα.

Αυτή όμως την Κυριακή βαριόμασταν όλα τα παραμύθια και τα παιχνίδια μας.

— Δε φτιάχνουμε μια ιστορία για το καπλάνι; — είπα, και το μετάνιωσα αμέσως, πριν καλά καλά τελειώσω τη φράση μου.

— Σα δε ντρέπεσαι! Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου — απάντησε θυμωμένα η Μυρτώ.

Για το καπλάνι, που είναι βαλσαμωμένο μέσα σε μια βιτρίνα, κάτω, στο μεγάλο σαλόνι, μονάχα ο ξάδελφός μας ο Νίκος ξέρει να διηγείται. Ο Νίκος σπουδάζει στην Αθήνα χημικός. Κάθε καλοκαίρι έρχεται στο νησί και πηγαίνουμε μαζί στην εξοχή, στο Λαμαγάρι. Ξέρει ένα θαυμαστό παραμύθι για το καπλάνι, που δεν τελειώνει ποτέ και κάθε καλοκαίρι το συνεχίζει.

Είχε σκοτεινιάσει για καλά. Η θάλασσα δεν ξεχώριζε. Μονάχα ακούγαμε ένα «παφ» και γέμιζαν τα τζάμια δάκρυα. Ο δρόμος έξω ήταν έρημος. Ήταν σκοτεινά και φοβόμουνα. Τότε ακούστηκαν τραγουδιστά τα μαγικά λόγια: ΠΑ, ΒΟΥ, ΓΑ, ΔΕ, ΚΕ, ΖΩ, ΝΗ… Ήταν ο παππούς. Όταν τέλειωνε τη μελέτη του, έψελνε σε μια παράξενη γλώσσα που τη λένε βυζαντινή. Μετά ο παππούς ήρθε στη τζαμωτή, μας πήρε στην τραπεζαρία και μας έδωσε να φάμε καρύδια με μέλι. Όταν η Μυρτώ ζήτησε και τρίτη φορά να της γεμίσει το πιατάκι, ο παππούς είπε:

— Μυρτώ, τί προτιμάς; Κι άλλα καρύδια ή να σου διηγηθώ ένα μύθο;

— Φυσικά, καρύδια — απάντησε εκείνη. Αφού ο μύθος δεν τρώγεται.

Ο παππούς μας δεν μοιάζει με τους παππούδες των άλλων παιδιών. Είναι ψηλός, περπατάει κρατώντας ένα καλάμι και δεν καμπουριάζει καθόλου. Όλοι στο νησί τον λένε «Ο ΣΟΦΟΣ». Ξέρει όλον τον Όμηρο απέξω. Ποτέ δεν μας λέει παραμύθια για δράκους και βασιλιάδες, παρά μας διηγείται μύθους για τους αρχαίους θεούς και ήρωες.

— Λοιπόν, θα σας πω ένα μύθο, είπε ο παππούς κι άρχισε την ιστορία του Δαίδαλου και του Ίκαρου.

…Ο Ίκαρος, με τα φτερά που του έφτιαξε ο πατέρας του, ο Δαίδαλος, άρχισε να πετά σαν πουλί. Μα πέταξε πολύ ψηλά, σχεδόν κοντά στον ήλιο, κι έλιωσε το κερί που μ' αυτό ήταν κολλημένα τα φτερά του. Έτσι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Γι' αυτό το πέλαγος, όπου έπεσε, λέγεται Ικάριον…

Μέσα στο Ικάριο πέλαγος είναι το νησί μας. Τί μικρό που φαίνεται πάνω στην υδρόγειο! Σα μια μικρή τελεία. Πέρα τ' άλλα νησιά, κι ύστερα ολόκληρη η Ελλάδα κι οι άλλες χώρες, απέραντες ... Τί όμορφα που θα ’ναι να πετάς! Να ’ναι, ας πούμε, μια βαρετή Κυριακή κι εσύ να λες: δε βάζω τα φτερά μου, να πεταχτώ, μια στιγμή, στην Ιαπωνία ή στην Κίνα ή στην Αφρική, να δω αν τα Γιαπωνεζάκια, τα Κινεζάκια και τα Αραπάκια περνούνε κι αυτά βαρετές Κυριακές; Αν παίζουν κι αυτά κουτσό, σκοινάκι, πεντόβολα;

— Μπορεί στ’ αλήθεια, παππού, να πετάξει καμιά φορά ο άνθρωπος; — ρώτησα.

— Σαχλαμάρες! — είπε η Μυρτώ.

— Μπορεί. Αν περάσουν πενήντα, ίσως εκατό χρόνια, μπορεί να γίνει κι αυτό. Τώρα έχουμε Γενάρη του 1936, μπορεί ώς το Γενάρη του 1986 οι άνθρωποι να πετάνε κοντά στον ήλιο, χωρίς όμως να ξεκολλάνε τα φτερά τους.

— Ούουου, ώς τότε τί να το κάνουμε; — λέει η Μυρτώ. Εμείς θα είμαστε γριές κι έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούμε να πετάμε.

Ο παππούς τη μάλωσε πως είναι εγωίστρια. Αν σκέφτονταν όλοι έτσι, δεν θα ’χε γίνει καμία ανακάλυψη στον κόσμο. Οι επιστήμονες δεν θα κουράζονταν να βρουν τούτο ή εκείνο, αφού, ώσπου να τελειοποιηθεί η εφεύρεσή τους, αυτοί θα έχουν πεθάνει.

— Αλλά οι επιστήμονες, κυρία Μυρτώ, σκέφτονται την ανθρωπότητα κι όχι τον εαυτό τους. Οι ίδιοι μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά το όνομά τους μένει αθάνατο.

— Θα 'θελα να γίνω εφευρέτης, λέει η Μυρτώ.

— Αν οι... εφευρέτες ξέρανε την προπαίδεια όπως εσύ, της είπε ο παππούς, δεν θα γινόταν καμιά εφεύρεση στον κόσμο.

Δεν φανταζόμασταν ότι θα τέλειωνε τόσο άσχημα αυτή η Κυριακή. Ο παππούς άρχισε να ρωτάει τη Μυρτώ το 7x7 κι εκείνη όλο τα μπέρδευε. Επέμενε μάλιστα πως 7x8 κάνει 46 κι ο παππούς θύμωσε.

— Αν δε μάθεις την προπαίδεια απέξω κι ανακατωτά, δεν θα πας ποτέ σου σε αληθινό σχολείο, είπε ο παππούς και μας έστειλε να κοιμηθούμε.

Εγώ πηγαίνω στη Δευτέρα κι η Μυρτώ στην Τετάρτη. Δεν πηγαίνουμε όμως σχολείο, μας κάνει ο παππούς μάθημα στο σπίτι. Κάθε χρόνο δίνουμε εξετάσεις, σαν διδαχθείσες κατ’ οίκον και περνούμε τις τάξεις. Σε δημόσιο σχολείο δεν θέλουν να μας στείλουν, γιατί εκεί, λέει ο παππούς, έχει τόσα παιδιά σε κάθε τάξη, που μπορεί να περάσει μισός χρόνος και να μη σε σηκώσουν για μάθημα. Είναι και το ιδιωτικό σχολείο του κυρίου Καρανάση στη γειτονιά μας, μα αυτό, λέει ο μπαμπάς, δεν είναι «για το βαλάντιό μας».

Όταν πέσαμε πια στα κρεβάτια μας να κοιμηθούμε, άρχισε η Μυρτώ να λέει πως εγώ έφταιγα που τη μάλωσε ο παππούς για την προπαίδεια, γιατί ρώτησα αν θα μπορέσει στ' αλήθεια να πετάξει ο άνθρωπος. Πού να ξέρω εγώ ότι, για να πετάξει ο άνθρωπος, χρειάζεται κανείς να ξέρει απέξω κι ανακατωτά την προπαίδεια;

Μπορούσε, όμως, ποτέ Κυριακάτικα να πάνε όλα καλά; Αν πηγαίναμε σχολείο, θα μας άρεσε η Κυριακή, που θα μέναμε στο σπίτι. Ενώ τώρα…

— Αχ, να πηγαίναμε σχολείο… λέω δυνατά, αλλά η Μυρτώ κάνει πως δεν ακούει. Τότε είπα ακόμα πιο δυνατά:

— ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ;

— ΛΥ-ΠΟ, ΛΥ-ΠΟ, απάντησε εκείνη κάτω από τα σκεπάσματα.

Αυτά δεν ήταν βυζαντινά, αλλά μια δική μας γλώσσα, που μόνο οι δυο μας την καταλαβαίναμε. ΕΥ-ΠΟ, θα πει πολύ ευχαριστημένη. ΛΥ-ΠΟ, πολύ λυπημένη. Αν δεν το ρωτούσαμε κάθε βράδυ η μια στην άλλη, δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Δεν ξέρω γιατί, τις Κυριακές, σχεδόν πάντα, απαντούσαμε ΛΥ-ΠΟ, ΛΥ-ΠΟ.

Να 'χα τώρα φτερά σαν του Ίκαρου, θα μπορούσα να πέταγα από χώρα σε χώρα και να ρώταγα όλα τα παιδιά του κόσμου: ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ;

καρναβαλάδες

ΜΠΡΑΒΟ στα κορίτσια μου !!! Ήσασταν ΥΠΕΡΟΧΕΣ

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ αγαπημένη ΑΛΚΗ ΖΕΗ

Η Άλκη Ζέη, η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων και «έφυγε» σε ηλικία 95 ετών.

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925 και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, νησί απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της. Όταν πήγε σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και μετά στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας.

Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε στα σχολικά χρόνια, γράφοντας έργα για το κουκλοθέατρο, διηγήματα και νουβέλες, που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Αγωνίστηκε για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα

Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, το θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, ως πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δυο παιδιά τους. Επέστρεψαν στην Ελλάδα το ’64 για να ξαναφύγουν το ’67 στο Παρίσι, όπου παρέμειναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 λόγω της δικτατορίας.

"Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα", "Το καπλάνι της βιτρίνας" και "Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου", συμπεριλαμβάνονται στα διαχρονικά μπεστ σέλερ της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

"Το Καπλάνι της βιτρίνας", το πρώτο της μυθιστόρημα, υπήρξε έργο - σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό.

Η Άλκη Ζέη αποτελεί πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, καθώς το σύνολο του έργου της είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.

ΚΑΠΕΛΟ ....καρναβαλάδες Ε2

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ - quiz

Μελλοντικοί χρόνοι

Το αγαπημένο μου βιβλίο

Το βιβλίο που αγαπώ περισσότερο είναι << Τα περιστέρια και ο μαρμάρινος κόσμος >> .

Μιλάει για τέσσερα περιστέρια εκ των οποίων το ένα η Δάφνη ζει στο Λονδίνο μαζί με τον φίλο της τον Άρθρουρ. Η περιστέρα αποφάσισε να πάει στην Αθήνα , γιατι ήθελε και πίστευε πως εκεί θα βοηθούσε στο να επιστρέψουν τα κλεμμένα αγάλματα , που ήταν στο Λονδίνο να πήγαιναν στην Αθήνα . Εκεί μαζί με κάποια άλλα περιστέρια , τον Θησέα και την Ίριδα θα μπουν στο μουσείο της Ακρόπολης .Εκεί βλέπον πως λείπουν πολλά αγάλματα .Ανάμεσα τους και η μία από τις έξι Καρυάτιδες …….

                                                                                                          Κατερίνα

       Ένας μαθητής που προσπαθεί να γίνει δημοφιλής , ο σπαστικός αδερφός της , η μαμά τους που προσπαθεί να τους κάνει << μαμάκηδες >>  , ο μπαμπάς τους που προσπαθεί να κάνει άντρες και μάγκες , ο κολλητός του μαθητή , ο αντιπαθητικός γείτονας και ο μικρός αδερφός είναι οι ήρωες του βιβλίου. , στο οποίο θα δούμε τον αδερφό του Γκρεκ , τον Ροντρικ , να κάνει διάφορες βλακείες και να εκθέτει τον Γκρεκ. ……..                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            Άλεξ

Το βιβλίο που μου αρέσει είναι ο Χάρι Πότερ . Το είδα και στην τηλεόραση , γυρισμένο σε ταινία και το κατάλαβα καλύτερα .Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένα παιδί της ηλικίας μου και προσπαθεί με τα μαγικά του ξόρκια να νικήσει τους κακούς .Μ΄αρέσει ακόμα γιατί υπάρχουν κι άλλα μυθιστορήματα με τον Χάρι Πότερ , γεμάτα φαντασία και μυστήριο ….

                                                                                                                              Γιάννης

Το αγαπημένο μου βιβλίο ονομάζεται << Από τους τέσσερις ο τέταρτος>>.Αυτό το βιβλίο μιλάει για ένα παιδί όπως όλα τα άλλα .Οι γονείς του , όμως τον ξεχωρίζουν γιατί δεν έχει ταλέντο όπως τα αδέρφια του . Μια μέρα όμως πήγε στο σπίτι τους ένας διάσημος σκηνοθέτης . Τα τρία αδέρφια του τον υποδέχτηκαν με τα ταλέντα τους .Αμέσως ο Αντωνάκης σκέφτηκε πως δεν είναι  σαν τα αδέρφια του.Τότε ο σκηνοθέτης του είπε ότι δεν χρειάζεται να είναι σαν τους άλλους , γιατί είναι ο ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ >>

                                                                                               Φαίη

Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το <<Πλαστά χρήματα , αληθινοί κλέφτες >>.Αυτό το βιβλίο περιγράφει ένα μυστήριο που  που έγινε στην Μικούπολη .Μια μέρα ο Μίκυ είχε πάει στον φούρνο και η ιδιοκτήτρια  του φούρνου του έδωσε ένα πλαστό χαρτονόμισμα .Άρχισε τότε να την ρωτάει από πού το βρήκε και πώς το απέκτησε .Αφού αυτή  απάντησε  στις ερωτήσεις του , ο Μίκυ πήγε και ρώτησε τους ανθρώπους  ,τους οποίους ανέφερε η κυρία του φούρνου. Όμως ο Μίκυ δεν κατάλαβε ποιος ήταν .Τότε μαζί με την παρέα του πήγε στον διευθυντή της τράπεζας της περιοχής. Αυτός είδε προσεκτικά το πλαστό χαρτονόμισμα , αλλά δεν κατάλαβε ποιανού ήταν.Μετά από λιγες μέρες απήγαγαν την Μίνι και ο Μίκυ την έψαχνε απεγνωσμένα .Η σπείρα που είχε απαγάγει την Μίνι είχε αρχηγό τον διευθυντή της τράπεζας και αυτός ήταν που είχε επινοήσει τα πλαστά χρήματα.Η Μίνι κατάφερε να τους ξεφύγει και τα είπε όλα στον Μίκυ.Μόλις ο Μίκυ έμαθε τι είχε γίνει , πήγε στην αστυνομία με την Μίνι και τους εξήγησαν τι έγινε . Η αστυνομία πολύ γρήγορα έπιασε τη σπείρα και  έβαλαν όλα τα μέλη της  στη φυλακή   . Η  Μικούπολη ήταν πάλι χαρούμενη ….

                                                                                                          Ζωή

Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι << Το φάντσμα του σχολείου >> με πρωταγωνιστή τον ντεντέκτιβ Κλουζ σε ένα μυστήριο με φαντάσματα.Μ΄αρέσει γιατί έχει δράση ,  και περιπέτεια .

                                                                                Άρης      

Το βιβλίο που μου αρέσει πολύ << Τα  μυστήρια της Πένη  Πέπερ –ανθρωποκυνηγητό στο Λονδίνο >>

Μια μέρα στο σπίτι της γιαγιάς της Πένης χτύπησε το κουδούνι .Μόλις άμοιξε την πόρτα είδε έναν ταχυδρόμο .Ο ταχυδρόμος της έδωσε ένα γράμμα .Το γράμμα αυτό προσκαλούσε στο Λονδίνο πέντε άτομα. Η γιαγιά όμως δεν είχε κανέναν να πάνε μαζί γιατί όλες οι φίλες της ήταν απασχολημένες . Τότε μια φίλη της Πένης , η Ίντα , πρότεινε μια ιδέα . Να πάει αυτή με την Πένη και άλλες δυο φίλες τους μαζί με τη γιαγιά . Στο Λονδίνο δεν μπορούσαν να μην πάρουν μαζί τους την Μάιλη και ο Τζάστιν , τα δυο σκυλάκια τους .Όταν έφτασαν στο ξενοδοχείο η γιαγιά συνειδητοποίησε ότι έχασε το αγαπημένο της καινούριο κολιέ

.Μόλις το έμαθαν αυτό τα κορίτσια αναρωτήθηκαν ποιος να το έκανε .Τότε έβαλαν στο μάτι όλους περίπου τους επιβάτες του πούλμαν που τους μετέφερε στο ξενοδοχείο .Τον πρώτο που υποπτεύτηκαν ήταν ο Πάτρικ, ένα παιδί σαν αυτές .Αλλά τελικά δεν ήταν αυτός .Η Πένη ,που ήταν πιο έξυπνη από τις άλλες πονηρεύτηκε την αρχηγό του γκρουπ , την Έμιλη.Μια μέρα τα κορίτσια π΄γαν σε ένα πανηγύρι .Εκεί είδαν την Έμιλη να πηγαίνει σε ένα πάγκο με χρυσαφικά . Τα κορίτσια άρχισαν να την παρακολουθούν. Τότε την είδαν να δίνει στον ιδιοκτήτη του πάγκου το κολιέ κι αυτός να της δίνει πολλά χρήματα. Η Πένη επισκέφτηκε τον πάγκο και ο ιδιοκτήτης της έδειξε το κολιέ της γιαγιάς για να το αγοράσει .Ο Πάτρικ είχε βγάλει μια φωτογραφία που απεικόνιζε τη σκηνή της ανταλλαγής .Έτσι τα κορίτσια είχαν μια απόδειξη για την αστυνομία . Όταν πήγε η αστυνομία τους έπιασε και τους πήγε φυλακή .Στο ξενοδοχείο είχε φτάσει ένα γράμμα από τη βασίλισσα για τη γιαγιά . Τότε ετοιμάστηκαν και έφυγαν για το παλάτι.Εκεί ήπιαν τσάι με την μεγαλιοτάτη και ο Τζάστιν , η Μάιλη και ο Μόντι ο σκύλος της βασίλισσας έπαιζε στον κήπο του παλατιού.Μόλις επέστρεψε η Πένη  έδωσε όλα τα δώρα που είχε πάρει από το Λονδίνο για την οικογένειά της .

                                                                                                Ιωάννα

Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα του Ιουλίου Βερν. Σρα 1868 , ένα πελώριο τέρας σκορπίζει τον τρόμο στους ναυτικούς .Η φρεγάτα Αβρααμ Λίνκολν αναλαμβάνει να το κηνυγήσει και να καθαρίσει τις θάλασσες .Στην αποστολή αυτή παίρνουν μέρος ο Γάλλος Πιέρ Αρονίξ , καθηγητής του μουσείου φυσικής Ιστορίας του Παρισιού , ο πιστός του υπηρέτης Κονσέιγ και ένας Καναδός φαλαινοθήρας και περίφημος καμακιστής ο Νεντ Λαντ.Ύστερα από άκαρπες έρευνες πολλών μηνών , εντοπίζουν το τέρας , το οποίο                                                                                                       επιιτίθεται στη φρεγάτα . Πέφτουν όλοι τους στη θάλασσα και ανακαλύπτουν ότι το τέρας είναι ένα ηλεκτροκίνητο υποβρύχιο , ο Ναυτίλος , το οποίο κυβερνά ένας παράξενος άνθρωπος ο πλοίαρχος Νέμο …………………….

                                                                                     Γιώργος

Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι η Μπελ , το μυστυριώδες μήνυμα της Κίτι Ριτσαρντς.

Δεν είναι εύκολο να είσαι αιχμάλωτη του τέρατος ,αλλά η Μπελ τα βγάζει συνήθως πέρα .Υπάρχουν τόσα πολλά δωμάτια για εξερεύνηση στο μαγαλόπρεπο κάστρο και ανάμεσα σ΄αυτά και μι εκπληκτική βιβλιοθήκη .Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα , όταν ανακαλύπτει ένα μυστικό μήνυμα κρυμμένο μέσα σε ένα βιβλίο .Σύντομα συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται στα ίχνη ενός παλιού μυστηρίου . Θα περάσει με τη βοήθεια του Μεσιέ Φου Φου , του μαγεμένου κηροπήγιου και ενός φλυτζανιού να λύσει αυτή την <<τερατώδη >>υπόθεση .

                                                                                                              Φένια

Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το << Από τους τέσσερις ο τέταρτος >>.Το βιβλίο έχει να κάνει με τέσσερα αδέρφια που όλα είναι καλά σε κάτι εκτός από τέταρτο αδερφό τον Αντωνάκη που δεν ήταν καλός σε κάτι ,αλλά στο τέλος βρήκε το ταλέντο του ,θα γινόταν σκηνοθέτης .Οι ήρωες του βιβλίου είναι τα αδέρφια του, ο Αντωνάκης ,  ο Φίλιππος , η Ιζαμπέλα ,η Φρειδερίκη-τα δέρφια του , οι δυο γονείς του ,ο γείτονας τους ο κύριος Περικλής και η γάτα .

Μου αρέσει πάρα πολύ γιατί έχει γέλιο και επειδή το διαβάζω με τους φίλους μου

                                                                                                   Βασίλης                                                                                                                                                                                                                                   

Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι <<Τα περιστέρια και ο μαρμάρινος κόσμος >> .Είναι το αγαπημένο μου βιβλίο , αφού τα βιβλία που έχω στη βιβλιοθήκη μου είναι είτε για μεγάλους , είτε για πιο μικρούς από μένα .Μου αρέσει και για άλλο λόγο ,επειδή έχει πολλή δράση .Τα περιστέρια προσπαθούν να δώσουν ένα μήνυμα στους ανθρώπους ,να γυρίσουν τα κλεμμένα αγάλματα στην Ελλάδα . Αυτά τα περιστέρια είναι η Δάφνη , ο Θησέας ο Άρθρουρ και η Ίριδα. Τα δύο από αυτά θα ενημέρωναν τους Έλληνες και τα άλλα δυο τους Άγγλους  , κρεμώντας πανό στα δυο μεγαλύτερα μουσεία της Ελλάδας και του Λονδίνου ….

                                                                                Βανέσα

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ στον ηλεκτρισμό

Συνάντηση στο διάστημα ..... της Κίρα Σίνου

Συνάντηση στο διάστημα 

Ομάδα επιστημόνων από τη Γη ταξίδεψε σε έναν πλανήτη για να εγκαταστήσει έναν σταθμό. Μαζί τους πήραν κι έναν μικρό, τον Κώστα. Μόλις έφτασαν, αντίκρισαν ξαφνικά μια ομάδα εξωγήινων. Ο Μαρίνος, ο πατέρας τού Κώστα, προσπάθησε να συνεννοηθεί μαζί τους, όμως δεν τα κατάφερε. Ένας από τους εξωγήινους ύψωσε το χέρι του, δείχνοντας κάτι στον ουρανό. Οι γήινοι νόμισαν ότι οι εξωγήινοι τους απειλούν κι ήταν έτοιμοι να τους επιτεθούν.

Γύρισε το κεφάλι του. Δίπλα του στεκόταν ο μικρός εξωγήινος. Ο Κώστας αντίκρισε μέσα από το γυαλί στο κράνος τα ορθάνοιχτα από το φόβο μάτια του παιδιού. Ο μικρός ένιωθε το ίδιο όπως και αυτός. Καταλάβαινε πόσο κρίσιμη ήταν η στιγμή. Μα δεν πρέπει να ήταν ο μόνος λόγος που τον πλησίασε ο μικρός εξωγήινος. Ο Κώστας πρόσεξε ότι τα μάτια του μελετούσαν το δικό του κράνος ψάχνοντας για κάτι. Το λεπτό χέρι σηκώθηκε ξαφνικά κι απλώθηκε. Ο Κώστας έκανε να πισωπατήσει, μα το παιδί τον πρόλαβε. Ένα από τα τρία δάχτυλα πάτησε κάποιο κουμπάκι στο κράνος και την ίδια στιγμή ο Κώστας άκουσε στ’ αυτιά του μια ψιλή φωνή. Και δεν την άκουγε μονάχα, αλλά καταλάβαινε κιόλας τι του έλεγε:

– Πρέπει να τους σταματήσουμε προτού γίνει το κακό. Οι δικοί σου ξαφνιάστηκαν τόσο από την απρόσμενη συνάντηση, που δε σκέφτηκαν να προσαρμόσουν το μήκος κύματος της συσκευής σας, κι έτσι δεν άκουσαν λέξη απ’ αυτά που προσπαθούσαν να τους πουν οι δικοί μου.

– Ωχ, τι πάθαμε! έκανε ο Κώστας, ώστε ο αυτόματος μεταφραστής λειτουργούσε, όμως το μήκος κύματος ήταν λανθασμένο! Σωστά τα λες, φίλε, τρέχα να το εξηγήσεις στους δικούς σου κι εγώ θα σταματήσω τους δικούς μου προτού είναι αργά.

Αργότερα, όταν ο κίνδυνος της συμπλοκής αποσοβήθηκε και οι αστροναύτες από τους δυο διαφορετικούς κόσμους κάθονταν δίπλα δίπλα κοντά στην άκατο, ο Μαρίνος ρώτησε:

– Πώς βρεθήκατε εσείς εδώ; Προτού προσγειωθούμε ελέγξαμε καλά τον αστεροειδή και δεν είδαμε κανένα διαστημόπλοιο.

– Στείλαμε το διαστημόπλοιό μας να μας φέρει τα υλικά που μας χρειάζονται για το χτίσιμο.

– Πρόκειται να χτίσετε εδώ; πετάχτηκε ο Δημοσθένης. Εδώ στην ερημιά;

– Ακριβώς εδώ, απάντησε ο αρχηγός των άλλων. Θα κατασκευάσουμε έναν ενδιάμεσο σταθμό. Ερχόμαστε από το Α του Κενταύρου. Ανακαλύψαμε ότι σ’ ένα μικρό ηλιακό σύστημα στην άκρη του Γαλαξία μας υπάρχει ένας πλανήτης όπου οι συνθήκες είναι κατάλληλες για την ανάπτυξη οργανισμών ομοίων με τους δικούς μας, κάτι πολύ σπάνιο σ’ ολόκληρο το διάστημα, κι έτσι ξεκινήσαμε να τον εξερευνήσουμε.

– Χα, χα, χα! γέλασε ο πατέρας του Κώστα. Πρόκειται δηλαδή να μας κάνετε επίσκεψη. Κοίτα όμως σύμπτωση! Και μεις έχουμε εντολή να εγκαταστήσουμε εδώ αποθήκες καυσίμων για τα διαστημόπλοιά μας, που θα ταξιδέψουν στο δικό σας ηλιακό σύστημα.

– Για φαντάσου! έκανε ένας από τους εξωγήινους. Να συνεργαστούμε τότε και να κατασκευάσουμε μαζί το διαπλανητικό σταθμό, έτσι που να είναι κατάλληλος και για σας και για μας;

– Πολύ καλή ιδέα, συμφώνησε ο Μαρίνος. Ο σταθμός θα εξυπηρετήσει όλους μας.

Ζωγραφίζουμε για τον Μέλιο

Nasa kids

Ο Προφήτης Ηλίας

Όνειρα για ταξίδια στα άστρα

Καπέλα - κήπος