Στους
ολυμπιακούς αγώνες ,κατά την αρχαιότητα , το έπαθλο ήταν ο κότινος , το στεφάνι
αγριελιάς.
Ανυπολόγιστη
ήταν όμως η ηθική σημασία της νίκης γι΄αυτό και τις νίκες τις υμνούσαν μεγάλοι ποιητές (Πίνδαρος ).
Ο
ολυμπιονίκης , όταν επέστρεφε στην πόλη του ,,
απολάμβανε πολλές τιμές. Για χάρη του γκρεμιζόταν ένα τμήμα του τείχους της πόλης .
απολάμβανε πολλές τιμές. Για χάρη του γκρεμιζόταν ένα τμήμα του τείχους της πόλης .
Άλλα
προνόμια που έδιναν στους νικητές ήταν η ισόβια σίτισή του με δημόσια δαπάνη και
η φορολογική απαλλαγή .
Στην
Αθήνα ο Σόλων είχε θεσπίσει και χρηματικό βραβείο .
Στη Σπάρτη
ο Ολυμπιονίκης αποκτούσε το δικαίωμα να πολεμάει δίπλα στον βασιλιά .Στις δημόσιες
εκδηλώσεις είχε πάντα τιμητική θέση ,ενώ πολλές φορές το όνομά του χαρασσόταν πάνω σε στήλες που τις τοποθετούσαν σε περίοπτη
θέση .
Η σημαντικότερη όμως τιμή για έναν ολυμπιονίκη ήταν
το δικαίωμά του να τοποθετήσει το άγαλμά του στην ιερή άλτη ,αλλά και ο επινίκιος
ύμνος που γραφόταν για να εξυμνήσει την νίκη του.